درباره وضعیت سلامت افراد با پیشینه مهاجرت اطلاعات کاملی در دسترس نیست. نمیتوان با اطمینان نتیجهگیری کرد که آنها در مقایسه با افراد بدون پیشینه مهاجرت از سلامت بهتری برخوردار هستند یا نه. مطالعههایی که تاکنون انجام شده نشان میدهند که افراد با پیشینه مهاجرت از نظر جسمی سالمترند، اما آمادگی بیشتری برای برخی بیماریهای مزمن و عفونی از خود نشان میدهند.
همانطور که رسانه «مدیندینست» میگوید، معمولا افراد سالم دست به مهاجرت میزنند، اما وضعیت سلامت آنها پس از مهاجرت رفتهرفته بدتر میشود. مهاجرین در برابر شرایط سخت که بر وضعیت سلامت تاثیر منفی دارد، آسیبپذیرترند. این شرایط شامل وضعیت مسکن، شرایط کاری، درآمد پایین، موانع زبانی و قانونی، سطح تحصیلات و تجربه نژادپرستی و تبعیض میشود.
پناهجویان چه زمانی میتوانند از مراقبتهای پزشکی استفاده کنند؟
براساس قانون مزایای پناهجویان (AsylbLG)، آنها در ۳۶ ماه نخست ورود به آلمان مراقبتهای پزشکی کمی دریافت میکنند. این مراقبتها شامل بیماریهای حاد و مزمن، بارداری و زایمان، واکسیناسیون یا وجود پروتز در بدن میشود. پناهجویان پس از انتظاری ۳۶ ماهه میتوانند مراقبتهای پزشکی مانند دیگر بیمهشدگان دریافت کنند. تا پیش از اصلاحات قانون پناهندگی در سال ۲۰۲۴، پناهندگان میبایست پس از ۱۸ ماه مراقبتهای کامل پزشکی دریافت کنند. دو برابر شدن مدت زمان انتظار تاثیر منفی هم بر سلامت افراد و هم بر دولت دارد. هرچه درمان افراد عقب بیفتد، دولت در آینده باید هزینه بیشتری برای درمان بپردازد.
پناهجویان هر بار که میخواهند به مطب دکتر بروند باید از اداره رفاه اجتماعی گواهی دریافت کنند. برخی مواقع به آنها گواهی سه ماهه نیز داده میشود. در شش ایالت فدرال و چند شهر در سه ایالت دیگر به پناهجویان کارت سلامت الکترونیکی داده شده است.
مراقبتهای روانی چگونه به پناهجویان ارائه میشود؟
به گفته رسانه «مدین دینست»، بسیاری از پناهندگان به دلیل فراراز جنگ و خشونت، جدایی از خانواده یا نداشتن چشمانداز مشخصی برای آینده دچار اضطراب یا روانزخم (تروما) هستند. پژوهش IAB-BAMF-SOEP در سال ۲۰۱۸ نشان میدهد که سلامت روانی پناهندگانی که از سال ۲۰۱۳ وارد کشور شدهاند از دیگر شهروندان ضعیفتر است. حدود ۳۰ درصد آنها علائم اضطراب پس از حادثه (PTSD) نشان دادهاند و ۴۰ درصد نیز دارای علائم افسردگی بودهاند. البته این علائم در زمان انجام مطالعه نشان داده شده و ممکن است پس از آن تغییر کرده باشد.
کسانیکه از مشکلات روانی رنج میبرند نیز در ۱۸ ماه نخست ورود به آلمان نمیتوانند برای درمان اقدام کنند مگر آنکه شرایط آنها وخیم باشد. حتی پس از ۱۸ ماه دستیابی به مراکز مراقبت مناسب آسان نیست چون غالبا موانع زبانی، تبعیض و نژادپرستی یا حساسیت افرادی که دچار اضطراب پس از حادثه هستند یا از جنگ گریختهاند، محدودیتهایی را در مراحل درمان ایجاد میکند.
پناهندگان میتوانند به مراکز روانی – اجتماعی مراجعه کنند که در حال حاضر ۴۸ مورد از چنین مرکزهایی در آلمان وجود دارد. در سال ۲۰۲۱ بیش از ۲۱،۷۰۰ نفر تحت مراقبت این مرکزها قرار گرفتند. دو سوم آنها مشاوره روانی – اجتماعی یا حقوقی دریافت کردند و یک سوم نیز دورههای رواندرمانی داشتند. این مراکز بر این باورند که تنها به ۴ درصد از پناهندگانی که ممکن است نیاز به حمایت داشته باشند، کمک کردهاند. در سال ۲۰۲۱ مراجعهکنندگان بهطور متوسط اندکی بیش از ۷ ماه در انتظار نوبت بودند.