چتین گولتیکین، قبل از انجام مصاحبه به سیگار میچسبد تا خود را آرام کند. احساسی عجیبی تمام وجودش را فرا گرفته است. چتین، برادر یکی از قربانیان حمله نژادپرستانه در هانائو، چهار سال پس از این واقعه، همچنان در غم و اندوه از دست دادن برادر است. در این روزها، او به شدت مشغول ارائه مطالبی است که در کتابی درباره این حادثه و تجربههای خانوادهاش نگاشته است.
درسوگ برادر
چتین ۴۹ ساله است و هانائو، شهری است که در آن متولد شده و زندگی میکند. خانواده او به مانند خانوادههای قربانیان دیگر دارای پیشینه مهاجرت در آلمان است. چتین، برادرش را در حمله نژادپرستانه در هانائو از دست داده است. او در مورد اضطراب و سلامت روانی خود صحبت میکند و هنگام گفتوگو با دیگران، با مشت روی میز میکوبد به نحوی که انگار کسی حرفهایش را نمیشنود. این نویسنده نارضایتی خود را به خاطر اینکه پس از شوک این حادثه مجبور شده است به مراجع رواندرمانی مراجعه کند اظهار میکند. به گفته او، قبل از این حادثه، همه خانوادههای قربانیان این واقعه مسئولیت و بار مربوط به خودشان را به دوش میکشیدند. در همین حال او میافزاید که در آلمان، هیچ کمک مالی و یا پشتیبانی ویژهای برای قربانیان حملات نژادپرستانه وجود ندارد. بنابرین آنها مجبورند تا زیر نظر روانپزشک باشند.
« شهرداری و مسئولان کار را برای ما سختر کردهاند. ما اکنون نه تنها با نژادپرستی مبارزه میکنیم، بلکه باید به همه ثابت کنیم که مشکلات روانی داریم. من حتی نمیتوانم بخوابم.»
چتین هرگز نمیخواست کتابی بنویسد، اما مطمین است که اگر برادرش زنده میبود، زندگینامه خود را مینوشت. لازم به ذکر است که کتاب چتین با نام «متولد، بزرگ شده و مقتول در آلمان» در حال حاضر در فروشگاههای اینترنتی رتبه اول را دارد. به گفته او، تا به این حال ۴۰۰۰ نسخه اول و ۶۰۰۰ نسخه از چاپ دوم به طور کامل به فروش رفتهاست. در ضمن، نسخه سوم هم اکنون در دسترس است. این نویسنده ۴۹ساله، هیچ اطلاعات دقیقی در مورد تعداد کتابهای بفروشرفته در فروشگاه های آنلاین را ارائه نکرد.
شب حادثه
چتین گولتکین، نویسنده کتاب «متولد، بزرگ شده و مقتول در آلمان»، درباره شب حادثه میگوید، او در خانه بود که پسرش با او تماس گرفت و از او خواست به محل حادثه در کورت شوماخر پلاتز بیاید. وقتی به محل رویداد رسید اصلاً در مورد حمله نژادپرستانه فکر نمیکرد. این مرد ۴۹ ساله می گوید که وقتی چراغهای چشمکزن و افسران پلیس را دید، فکر میکرد که هانائو مورد حمله تروریستی قرار گرفته است: «به سرعت آن شب در سالن ورزشی مشخص شد که یک نژادپرست چندین تن را کشته است. پلیس در ساعت ۶ صبح به ما گفت که چه کسی مرده است، چه کسی به شدت مجروح شده است، فهرستی از اسامی قربانیان را آوردند که نام برادرم گوکان نیز شامل آن بود.»
واقعیتهای تلخ پس از حمله نژادپرستانه در هانائو
او از این واقعیت که AfD در انتخابات هسن پیروز شده، ناراحت است و میگوید:« نه نفر کشته شدند و این بعد از نازیها در آلمان پیشینه نداشت. با این حال سال گذشته AfD در هانائو بیش از ۳۰ درصد آرا را داشت. بسیاری از باشندهها با پیشینه مهاجرت به این حزب رأی داده بودند.» من نمی فهمم، چگونه اداره حفاظت از قانون اساسی هنوز هم چنین حزبی را تعطیل نمیکند. من حزب AFD را در حمله نژادپرستانه هانائو در ۱۹ فوریه را شریک تیراندازی میدانم.» به گفته چتین، این حمله باعث ایجاد ترس شدید در میان مردم شد. از نظر او این حمله پیامی داشت:«قاتل حمله نژادپرستانه، این عمل را در جایی انجام داد که بسیاری از مردم احساس امنیت میکردند. او این امنیت را از بین برد.»
ادامه ترس و اضطراب بین باشندهها درهانائو
در ادامه این نویسنده ۴۹ ساله، ترس و اضطراب خودش و باشندههای این شهر را بازگو میکند: «وقتی به آپارتمانم می روم، احساس امنیت ندارم. اگر شبانه اتاقم را به طرف دستشویی ترک میکنم، فکر میکنم در این راهرو، ممکن است اتفاقی برایم بیفتد. وقتی در آپارتمانم از اتاقی به اتاق دیگر میروم باید مراقب باشم که مبادا آتش یا گلوله از پنجره یا در آپارتمان به من پرتاب شود. هنوز خانوادههایی هستند که حولهها را کاملا خیس می کنند و زیر شکاف دروازه میگذارند تا از آتش گرفتن درامان بمانند.» در ادامه صحبتهایش میگوید:« نه تنها نژادپرستی وجود دارد، بلکه شما می توانید نژادپرستی را ببینید.»
از او در مورد برادرش گوکان پرسیدم!
او هنگام صحبت در مورد برادرش لبخند تلخی بر لبانش مینشاند و ادامه میدهد:« برادرم سند فارغ التحصیلی نداشت یعنی نتوانست مدرسه اش را کامل کند. بنابرین هیچگاه نتوانست که برای خود یک کار تدارک ببیند. گوکان برای اینکه کمکهزینه نگیرد، دست به فروش مواد مخدر زد. به زندان رفت و حتی یکبار با ۲۰ نفر درگیر شد و خیلی را زخمی ساخته بود. او بازهم به زندان رفت و باز هم بیرون شد. همین گونه ادامه داد. داستان زندگی گوکان، درسی برای دیگر جوانان است. او پس از مرگش کاری خوبی انجام داد. این کتابی که من نوشتهام، برای خیلی از جوانان نه تنها در آلمان، بلکه در اتریش و سوئیس به مانند یک رهنمود عمل خواهدکرد.»
چتین در مورد تهدیدهای نژادپرستانه و علائم پس از این حادثه گفت که تا این دم، هر روز در محل جنایت گل و شمع گذاشته میشود تا یاد و خاطره قربانیان زنده بماند. به گفته او، در ابتدا آنها با شمعهای شکسته، عکسهای پاره شده و گلهای پرپر شده مواجه شدند. اما پس از نصب دوربینهای نظارتی پلیس در محل، چنین حوادثی متوقف شد. او پس از انتشار کتابش از نحوه دریافت نظریات در شبکههای اجتماعی میگوید.
«البته ما نظریات خوب و بد دریافت میکنیم. مثلاً میگویند که خوب شد که گوکان کشته شد. زندگی او با پیشینه جنایتکارانه دلیل آن بود که در نهایت او کشته شود، یا مینویسند که لیاقتش را داشت. به عنوان کامنت گذاران بالغ شما کشته شدن گوکان را مشکلی بزرگی نمیدانید، اما این هشت نفر دیگر چه بودند؟ آنها که جنایتکارنبودند. چرا نمیگوید که یک نژادپرست چه کرد؛ اما مینویسد خوب شد.
در حالی که گفتگوی ما طولانی شد، با پیامی به گفتگوی ما پایان داد.
«اگر عاشق طبیعت هستید، پس شما میدانید که همه جا زیبا است. آیا درختان و گلها در چین، در ونزوئلا یا در هر جایی متفاوت از اینجا به نظر میرسند یا همسان اند. درست مانند طبیعت ما باید مردم را آنگونه که هستند دوست داشته باشیم، مجبور نیستیم که به مانند آنها باشیم یا با آنها ازدواج کنیم تا رابطه برقرار شود. این آزاردهنده است که حتی در عصر امروزی این چنین افراد وجود دارند.»
https://youtu.be/0_NFe-4GDrk
یادآوری: در یک حمله نژادپرستانه، در ۱۹ فوریه ۲۰۲۰، توبیاس راثین ۴۳ ساله به ۹ نفر با پیشینه مهاجرت در هانائو، تیر اندازی کرد. سپس مادرش و در نهایت خودش را با گلوله کشت. این حادثه، به عنوان یک حمله نژادپرستانه توسط پلیس شناخته طبقهبندی شد. گوکان گلتکین برادر چتین گولتکین نیز شامل کشته شدهگان بود.
سوالات بیپاسخ بستگان قربانیان حمله نژادپرستانهای هانائو