آلمان کمک‌های مالی خود به افغانستان را به میزان قابل توجهی کاهش داده است. هانس هرمان دوبه کارمند ۷۰ ساله بازنشسته، وقتی در مورد کمک آلمان به مردم افغانستان از او پرسیده می‌شود، می گوید: “ما در حال حاضر اجازه می‌دهیم آنها بمیرند.” دوبه چندین سال در کابل زندگی کرد و از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۵ پروژه های توسعه‌ای را برای همکاری‌های بین المللی (GIZ) مدیریت کرد. به منظور تطبیق پروژه ها، او با همه افراد در محل از جمله طالبان صحبت می‌کرد. او متقاعد شده است که این امر هم اکنون باید اتفاق بیفتد: “ما باید با این دولت زندگی و کار کنیم، چه طالبان و چه هرکس دیگر، تا به مردم کمک کنیم تا دیگر مجبور به فرار از این کشور نباشند.” او به شدت طرفدار از سرگیری کمک‌های انکشافی در مقیاس کامل است تا افغان‌ها بتوانند برای بقای خود کار کنند. به گفته او این بهترین راه برای کمک به کشور خواهد بود.
درخواست سازمان‌های غیر دولتی از دولت فدرال
در ماه فبروری/فوریه، ۲۲ سازمان غیردولتی آلمان در نامه‌ای به آنالنا بائربوک، وزیر امور خارجه فدرال، درخواست کردند که فعالیت‌های بشردوستانه را از نظر سیاسی و مالی حمایت نماید. ماتیاس موگ، مدیر عامل Welthungerhilfe اکنون به NDR Info گفت که کمک‌های اضطراری بشردوستانه ادامه دارد، اما با پول بیشتر از سوی اهداکنندگان بین‌المللی و آلمانی برای پروژه‌های کمک‌های توسعه، کار بسیار بیشتری می‌توان انجام داد.
از ۳۳۰ میلیون یورو به ۳۹ میلیون یورو
در حالی که SPD نه تنها خواهان کمک اضطراری است، بلکه خواستار از سرگیری کمک‌های توسعه‌یی است، FDP، سبزها و وزارت خارجه در حال حاضر این موضوع را رد می‌کنند. از جمله به فرمان رهبری طالبان که زنان را از کار در سازمان‌های کمک‌رسانی منع می کند، اشاره می‌کنند. وزارت خارجه فدرال می‌گوید که ۳۹ میلیون یورو کمک بشردوستانه به افغانستان برای سال ۲۰۲۳ متعهد شده است. در سال ۲۰۲۲ هنوز ۳۳۰ میلیون بود. وزارت توسعه آلمان (BMZ) در حال حاضر تنها پروژه هایی را برای تامین نیازهای اولیه انسانی تامین می کند. پروژه‌های انکشافی گسترده مانند قبل از به قدرت رسیدن طالبان متوقف شده است. به گفته سخنگوی این وزارت، میزان این تعهد بستگی به این دارد که «آیا و تا چه حد امکان کار با زنان برای زنان در افغانستان وجود دارد یا خیر».سازمان‌های امدادی گزارش می‌دهند که در بسیاری از مناطق کمک با مشارکت زنان با مشورت مقامات محلی طالبان امکان پذیر است. ماتیاس موگ از Welthungerhilfe می‌گوید: «ما هنوز این تصور را داریم که می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که کمک‌ها به کسانی که بیشتر نیاز دارند می‌رسد. حتی در مورد زنان و کودکان، “ما هنوز هم می‌توانیم آن را تضمین کنیم”
