هر ماه هزار شهروند افغانستان که زندگی آنها در معرض خطر قرار دارد، میتوانند به آلمان وارد شوند. نانسی فایزر (SPD)، وزیر کشور فدرال، و آنالنا بربوک (سبزها)، وزیر خارجه آلمان، بر سر برنامه پذیرش افغانهای در خطر به توافق رسیدند.
چه کسانی میتوانند درخواست دهند؟
به گزارش روزنامه میگاترین، این برنامه به طور خاص از کسانی پشتیبانی میکند که ساکن افعانستان هستند و به دلیل تعهد به حقوق بشر یا کار در قوه قضائیه، سیاست یا رسانهها در خطر هستند. همچنین کسانی که به دلیل تمایلات جنسی، جنسیت یا مذهب خود مورد آزار و اذیت قرار میگیرند، میتوانند از طریق این برنامه به آلمان بیایند.
کسانی که پیش از قدرت گرفتن طالبان در افغانستان برای نیروهای مسلح آلمان، وزارت امور خارجه یا سازمانهای توسعه کار میکردند، میتوانند از این روش برای دریافت روادید (ویزای) آلمان استفاده کنند.
بر اساس اطلاعات موجود، تاکنون نزدیک به ۲۶٫۰۰۰ کارمند محلی افغان وافراد در خطر به آلمان منتقل شدهاند.
چگونه میتوان درخواست داد؟
امکان درخواست مستقیم برای این افراد وجود ندارد. آنها باید از طریق “سازمانهای گزارشدهی مجاز” به دولت فدرال معرفی شوند. نهادی با بودجه وزارت کشور فدرال هماهنگیهای لازم را برعهده خواهد گرفت. به گفته سخنگوی دولت فدرال: «اولویت با کسانی است که از پیش معرفی شدهاند و تعداد آنها بسیار، بسیار زیاد است.»
به گفته میگاتزین، سازمانهای جامعه مدنی که در جریان عملیات تخلیه نظامی در آگوست ۲۰۲۱ با وزارت خارجه فدرال همکاری کردند، میتوانند پیشنهاداتی ارائه دهند. همچنین کسانی که از دولت فدرال برای پروژههای همکاری توسعه بین سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۱ پول دریافت کردهاند، واجد شرایط هستند. این برنامه تا سپتامبر ۲۰۲۵ برنامه ریزی شده است.
منتقدان این برنامه چه میگویند؟
کلارا بونگر، سخنگوی سیاست پناهندگان حزب چپ در پارلمان آلمان، از این برنامه انتقاد کرد. او معتقد است که انتقال تنها ۱۰۰۰ نفر در ماه “عددی ناامیدکننده” است. او افزود: «جان و امنیت افراد زیادی در خطر است که احتمالا پذیرش آنها به آلمان ماهها یا سالها طول خواهد کشید.»
این برنامه همچنین از طرف سازمان پشتیبانی از پناهندگان Pro Asyl مورد انتقاد قرار گرفته است. این سازمان گفت: «افرادی که پیش از این در جستجوی پناهندگی به کشورهای ثالث گریختهاند، از این برنامه مستثنا هستند» و پرسید که چرا افراد در خطر نمیتوانند مستقیما درخواست دهند.
همانطور که شوراهای پناهندگان ایالتهای شلزویگ-هولشتاین و نیدرزاکسن نیز انتقاد میکنند، برنامه پذیرش “انحصاری، غیرشفاف و مستلزم ارتباط با سازمانهای بزرگ” است.
Foto von Lara Jameson on Pexels
