در بسیاری از کشورها، کارگران مهاجر از بحران کرونا رنج می برند و در نتیجه، آنها دیگر نمی‌توانند به اندازه گذشته پول به وطن خود بفرستند. خانواده‌های آنها برای زنده ماندن از بیماری کرونا فاقد پول هستند. پول برای کتاب‌های مدرسه، ویزیت پزشک یا خرید برنج، روغن و تمامی مایحتاج زندگی به فرستادن این پول بستگی دارد. در همه جای دنیا به خصوص افراد در کشورهای فقیر به پول اقوام یا دوستانی که در خارج از کشور کار می کنند، وابسته اند، اما این نقل و انتقالات اکنون در بسیاری از نقاط کمتر شده است، زیرا به دلیل همه گیری کرونا، کارگران مهاجر نمی‌توانند پول به کشورهای خود بفرستند. فلیکس براونسدورف، مشاور مهاجرت و توسعه در Friedrich-Ebert-Stiftung، هشدار میدهد که عواقب این کار میتواند برای کشورهای فقیر فاجعه‌بار باشد.
برآورد بانک جهانی نشان میدهد که در سال ۲۰۲۰، حواله‌هایاین کارگران از هر زمان دیگری کاهش یافته است. بر اساس آن، کارگران مهاجر حدود ۵۰۸ میلیارد دلار آمریکا (۴۲۷ میلیارد یورو) به کشورهای با درآمد کم و یا متوسط ارسال کرده اند که نسبت به سال قبل ۷.۲ درصد کاهش یافته است. طبق پیش بینی بانک جهانی، ممکن است حواله‌ها امسال ۷.۵ درصد بیشتر کاهش یابند. در ابتدای همه گیری کرونا، بانک جهانی پیش بینی کاهش ۲۰ درصدی را پیش بینی کرده بود.
این بیشتر به دلیل بسته شدن مرزها و بحران اقتصادی ناشی از همه گیری است که بیش از ۲۷۰ میلیون مهاجر در سراسر جهان به ویژه از آن رنج می‌برند. طبق اعلام بانک جهانی، آنها مجبور بودند زیان بیشتری را نسبت به کارمندان محلی در بسیاری از کشورها متحمل شوند و این افراد اغلب از کمک‌های دولتی بهره‌ای نمی‌برند. براونسدورف می گوید: “مهاجرانی که در بخش غیررسمی کار می‌کنند، بیشترین ضربه را می بینند.
بسیاری از کشورهای در حال توسعه و فقیر به پول خارج از کشور وابسته هستند
حواله ها به کشورهای با درآمد کم و متوسط از دهه ۱۹۹۰ به طور مداوم رشد کرده است. در لبنان، سودان جنوبی و هائیتی، حواله های کارگران مهاجر بیش از ۳۰ درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل میدهد. کارشناسان تأیید می‌کنند که حواله‌ها از نظر سیاست توسعه دارای ارزش افزوده هستند. بنجامین شراون از انستیتوی توسعه آلمان می گوید: “این پول اغلب برای کتاب‌های مدرسه، مراجعه به پزشک وخرید غذا صرف می‌شود.” براونسدورف متخصص مهاجرت به این باور است که حواله‌های خارج از کشور مبداء زندگی مردم محلی را بهبود بخشیده است.
در کشورهایی که سیستم اجتماعی ضعیفی دارند، داشتن یک حمایت‌کننده مالی برای زنده ماندن در بحران ها ضروری است. به عنوان مثال برآورد بانک جهانی نشان میدهد که ۴۰ میلیون نفر دیگر در آفریقای جنوبی و صحرای آفریقا در دوران همه گیری در فقر فرو رفته اند.
Tabea Lakemann ، اقتصاددان توسعه در موسسه گیگا در هامبورگ، می گوید: “به طور معمول، در طی بحرانهای اقتصادی و انسانی مانند بحرانی که اکنون تجربه می کنیم، کارگران مهاجر پول کمتری را به سرزمین های خود می‌فرستند، اما از آنجا که وضعیت بسیاری از کارگران مهاجر آفریقایی در اروپا یا ایالات متحده آمریکا بدتر است، مکانیسم بیمه نیز کمتر کارآمد است.
متن: امل برلین
Photo: Juergen Blume/epd
