پس از قدرت‌گیری طالبان در ماه آگست سال ۲۰۲۱ در افغانستان، تعداد بسیار زیادی از دختران از دسترسی به آموزش منع شدند. یونسکو، این تعداد را در حدود، ۱.۴ ملیون دختر که در مقطع متوسطه مشغول آموزش بودند عنوان کرده است. در مقایسه با آماری که در اوت/ آگست سال گذشته منتشر شده، تعداد ۳۰۰۰۰۰ دانش‌آموز دختر بر اساس قانون منع‌آموزش از طرف اسلام‌گرایان تحت تاثیر قرار گرفته‌اند.
براساس داده‌های یونسکو، وضعیت مجموعی آموزش از زمان قدرت‌گیری دوباره طالبان در افغانستان به صورت قابل توجه‌ای بدتر شده است. در سال ۲۰۲۲ تنها ۵.۷ ملیون دانش‌آموز دختر و پسر در مدارس ابتدائی مشغول آموزش بودند، در حالی که درسال ۲۰۱۹، رقم ۶.۸ ملیون دانش‌آموز مشغول تحصیل در این مقطع آموزشی بودند. به گفته یونسکو، مقامات مسئول در دولت فعلی افغانستان تنها در سه سال، دست آوردها و پیشرفت‌های مداوم بیش از دو‌دهه افغانستان را از بین برده‌اند. بر اساس گفته این نهاد « حالا آینده یک نسل افغانستان در خطر است».
Foto: Pixabay
محدودیت گسترده حقوق زنان:
گفته شده پس از خروج ائتلاف نظامی جهانی به رهبری ایالات متحده، حقوق زنان به صورت گسترده‌ای محدود شده است.
طالبان در ۱۵ ماه اوت/ آگست ۲۰۲۱، دوباره قدرت را به دست گرفتند. اسلام‌گرایان پس از آن دختران سطح متوسطه را از رفتن به مدارس منع کرده و در همین حال به دختران در دانشگاه‌ها هم اجازه ورود نداند. این امر افغانستان را به تنها کشوری در جهان مبدل کرد که دختران ۱۲ ساله و بالاتر در‌آن از آموزش محروم‌اند. طالبان محدودیت‌های بیشتر و شدیدتری در بقیه ساحات نیز بر زنان و دختران وضع کرده‌اند. به طور نمونه، صدها هزار خانم، شغل‌شان را از دست دادند، آن‌ها همچنین اجازه ندارند بدون محرم شرعی در انظار عمومی ظاهر شوند. در همین حال با بسته شدن سالن‌های آرایش و زیبایی توسط طالبان در ماه ژوئیه/ جولای ۲۰۲۳ یکی از معدود فرصت‌های شغلی و به نوعی پناه‌گاه زنان نیز از بین رفت.
اظهار نظر وزیر خارجه آلمان در مورد وضع محدودیت‌ها بر زنان:
آنالنا بائربوک وزیر خارجه آلمان اقدامات طالبان در راستای محدودیت برحقوق زنان را به عنوان « گسترده ترین نقض سیستماتیک حقوق بشر در جهان» یاد کرده و آن را محکوم کرد. او همچنین در اعلامه‌ای که توسط وزارت خارجه دولت فدرال منتشر شده است، افزوده: « سه سال پیش در چنین روزی،مردم افغانستان به ویژه زنان ودختران از زندگی جدا شدند، از آن زمان به بعد طالبان، امید ملیون‌ها زن و دختر افغان را برای زندگی بهتر از بین برده‌اند». او همچنین گفته: نیمی از کشور دیگر مجاز به کارهای عادی که بخشی از زندگی‌اند، نیستند. به طور نمونه: کار کردن، تنها رفتن به بیمارستان یا رستوران،آواز خواندن، نشان دادن چهره در خیابان، رفتن به مدرسه در نوجوانی و در کُل زن بودن. زندگی زنان و دختران در افغانستان مانند زندگی در « زندان خانگی است». به گفته بائربوک، در شرایط کنونی، بازگشت افغانستان به جامعه جهانی ممکن نیست.
