Photo: from Facebook
14. آگوست 2021

ما نسل فراموش شده ایم

انگار سایه جنگ و تباهی با سرنوشت مردم افغانستان درآمیخته است و در این میان قدرت‌های بزرگ و همسایه‌ها از مردم عام افغانستان  استفاده ابزاری کرده اند. از کی باید بنالیم؟ از زمامداران فاسد که از پول کمک‌های جامعه جهانی به نان و نوایی رسیدند وسرمایه‌های هنگفتی را به بانک‌های خارجی منتقل کردند؟ از زمامدارانی که از انتخابات بازیچه ساختند، دست به تقلب زدند و مردم را از دموکراسی مایوس نمودند؟ از مقاماتی که به تنش‌های قومی دامن زدند تا در میان این آشفته‌بازار خود به نان و نوایی برسند؟ از روحانیونی که آیات قرآن و احادیث را به دلخواه و به نفع خود ترجمه و به خورد مردم دادند؟ ……… یا از جامعه جهانی که در میانه راه مردم افغانستان را تنها گذاشت و مانند دوست نامرد از پشت خنجر زد، بنالیم؟
پس از شکست طالبان در ۲۰۰۱ با وجود فساد افسارگسیخته مسئولان، مردم افغانستان از حضور جامعه جهانی مستفید شدند. میلیون‌ها دختر و پسر راهی مدارس شدند، حقوق زنان تا حدودی در جامعه تثبیت شد، آزادی بیان در جامعه نهادینه شد، رسانه‌های آزاد و خصوصی پایه‌گذاری گردید، خدمات بهداشتی برای مردم فراهم شد، صدها هزار دختر و پسر افغان توانستند تحصیلات عالی انجام دهند، وضعیت معیشتی مردم رو به بهبودی رفت، اوسط عمر زنان و مردان افزایش یافت، اما افسوس و صد افسوس، قبل از اینکه این درخت بارور شود و به ثمر بنشیند، باغبان که همان جامعه جهانی است – درختی را که خود کاشته بود، بدون دادن آب در میان صحرا رها کرد و رفت.

ما نسل سوخته ایم

اسلامی را که طالبان نمایندگی می‌کنند، اسلام مردم افغانستان نیست. اسلام مردم افغانستان، همدیگرپذیری، مدارا، کمک به نیازمندان، احترام به بزرگان و محبت به کودکان است. اسلام و قوانین شرعیتی که طالبان می‌خواهند بر مردم تحمیل کنند، برای ما بیگانه است. اسلام طالبان، خشونت با دگراندیشان، به حاشیه راندن مذاهب دیگر به خصوص شیعه، منع تحصیل برای دختران و زنان، نشستن زنان در خانه، مخالفت با هرنوع پیشرفت وتمدن، شلاق، اعدام و سنگسار است.

بعضی اوقات با خودم فکر می‌کنم که هزاران قربانی جامعه جهانی و صرف صدها میلیارد دالر در افغانستان برای چه بوده؟ روی چه منظوری کشورهای جهان سربازان شان را به افغانستان فرستادند تا کشته و زخمی شوند؟ چه پاسخی برای مادران و پدران این سربازان دارند؟ چه پاسخی برای شهروندان کشورهای شان دارند که از پول مالیات آنها میلیاردها دالر برای ساخت مدارس، شفاخانه‌ها، بندهای آب، جاده‌ها، پل وپلچک‌ها در افغانستان هزینه شد و اکنون دوباره توسط طالبان ویران می‌شوند.

طالبان، لشکر ظلم وتباهی

پس از اعلام تاریخ خروج نیروهای امریکا و متعاقبا ناتو، طالبان تقریبا نیمی از ولسوالی‌های افغانستان و مرکز هفت ولایت را تصرف کردند. پس از تصرف این مناطق، طالبان به انتقام‌جویی رو آوردند، نتنها کسانی را که در میدان جنگ اسیر کردند، کشتند، بلکه صدها غیرنظامی دیگر را که به نوعی با دولت در ارتباط بودند، از خانه‌های شان بیرون کشیده و بدون هیچ نوع بازخواستی تیرباران کردند ( طالبان بیشترین قتل عام را در ولسوالی سپین بولدک قندهار و ولسوالی مالستان عمدتا هزاره‌نشین غزنی انجام دادند).

کندز، ولایتی که آلمان در آن ده‌ها میلیون یورو سرمایه‌گذاری کرد، به ویرانه‌ای مبدل شد

ارتش آلمان سال‌های زیادی در ولایت کندز سپری کرد، آلمان در بخش‌‌های بهداشت، ساختن مدارس، ساختن پل‌ها، پلچک‌ها، ساختن جاده‌ها و راه‌های روستایی و یک کمپ بزرگ نظامی سرمایه‌گذاری میلیونی انجام داد، اما طالبان هنگام ورود به کندز بسیاری از ساختمان‌های عام‌المنفعه را آتش زد و یا منفجر کرد. طالبان نتنها در کندز این عمل را انجام دادند، بلکه در بسیاری از مناطقی که تصرف کردند دست به غارت، وحشت، قتل عام و ویرانی زدند.

هنوز هم دیر نیست

در این هیچ جای شکی وجود ندارد که اگر طالبان حامیان قدرتمند خارجی نداشته باشند، به این پیروزی‌ها دست نمی‌یافتند. طالبان، از حمایت‌های بی‌دریغ ارتش و سازمان اسخبارات پاکستان و سپاه پاسداران ایران برخوردار است. جامعه جهانی با فشار بر پاکستان و ایران می‌تواند جلو افزایش قتل عام و ویرانی زیربناهای افغانستان توسط طالبان را بگیرد. این مسئولیت اخلاقی جامعه جهانی و به خصوص آلمان است که فقط نظاره‌گیر قتل عام زنان و کودکان نباشند. تاریخ در آینده در باره سران این کشورها قضاوت خواهد کرد و قضاوت تاریخ بسیار بی‌رحم است. نگذارید تا نام تان به مثابه افراد نظاره‌گر و بی تفاوت در تاریخ ثبت شود، شما این توانایی را دارید و می‌توانید جلو لشکر ظلم و تباهی ایستاده شوید. قبل از آنکه  دیر شود، از امکانات تان استفاده کنید و جلو قتل عام مردم و بربادی افغانستان را بگیرید.

متن: نورالله رحمانی

Photo: from Facebook

 

 

s