سارا راننده تاکسی در شهر شلوغ و پررفت‌وآمد برلین است. او ۲۸ سال است که خارج از ایران زندگی می‌کند و در شغل خود تجربه‌ای ۱۸ ساله دارد. می‌خندد و می‌گوید: «اوایل می‌خواستم فقط یک‌سال راننده باشم ولی تا حالا طول کشید.»
سارا داستان هم می‌نویسد و گاهی موضوع‌هایش را از بین مردم جورواجوری که سوار ماشینش می‌شوند، انتخاب می‌کند. همچنین مسائل روز اجتماعی و مشکلات زنان از دیگر تم‌های موردعلاقه او هستند. سارا وقتی به برلین آمده ۳۶ ساله بوده و تجربه شغل‌های مختلفی مثل فروشندگی و کار در بخش داروهای گیاهی را نیز دارد. امروز در گفت‌وگو با او کمی از چندوچون کارش پرسیدم و همچنین از تاثیری که بحران کرونا بر او و همکارانش گذاشته است.
چی شد که درنهایت شغل رانندگی را انتخاب کردی؟
دو دلیل مهم داشتم: اول این‌که وقتی با همسرم به برلین مهاجرت کردیم، بچه‌‌هایم کوچک بودند. باید شغلی را پیدا می‌کردم که زمانش دست خودم باشد و هروقت بخواهم سرکار بروم. دوم این‌که گرچه آلمان کشور مدرن و دموکراتی است، ولی حقوق زن و مرد در خیلی از شغل‌ها باهم برابر نیست. من اصرار داشتم شغلی را پیدا کنم که در آن حقوقی برابر با مردها دریافت کنم. تساوی زن و مرد برایم مهم است و به‌خاطرش مبارزه می‌کنم.
آیا در شغل رانندگی تفاوتی بین زن و مرد می‌بینی؟
از نگاه من هیچ فرقی بین آن‌ها نیست. من هم مثل مردها بار سنگین و چمدان مسافران را جابه‌جا می‌کنم. ولی از نگاه مسافران، شاید راننده زن با مرد فرق داشته باشد. برخی از مردم دوست ندارند سوار تاکسی‌ای شوند که راننده‌اش زن است. شاید فکر می‌کنند که زن خوب رانندگی نمی‌کند یا می‌ترسد تند برود. چنین تعصب‌هایی قبلا بیشتر بود ولی ظرف دو، سه سال گذشته کمتر شده.
آیا شرکت‌های تاکسی، رانندگان زن را به‌راحتی قبول می‌کنند؟
مدتی است که تعداد راننده‌های تاکسی کم شده چون شرکت‌ها و مشاغل دیگری وجود دارند که راننده استخدام می‌کنند. الان نیاز به راننده تاکسی بیشتر است و رانندگان زن هم راحت‌تر از گذشته پذیرفته می‌شوند. ولی قبلا به این سادگی نبود. من به چند شرکت تاکسی مراجعه کردم تا در یکی مشغول به‌کار شدم.
سختی‌های تاکسی‌رانی در شهری مثل برلین چیست؟
برلین شهر پرترافیکی است. برخی از مسافران هم عجله دارند و می‌خواهند سریع‌تر به مقصد برسند. همین مسئله استرس ایجاد می‌کند. استرسی که از صبح شروع می‌شود و تا شب همراه راننده است. انگار که اول صبح یک آمپول سمی به من تزریق کرده باشند. مشکل دیگر هم این‌که قدرت بدنی من آن‌قدر بالا نیست ولی مجبورم بار سنگین مسافران را بالا و پایین کنم.
گاهی مسافرانی پیدا می‌شوند که رانندگان زن را تحقیر می‌کنند. من چون روز کار می‌کنم، این موضوع را تجربه نکرده‌ام. ولی برای بعضی از همکارانم پیش آمده که هنگام شب با مسافران مستی برخورد کرده‌اند که آن‌ها را اذیت کرده‌اند. برای حفظ امنیت راننده، دکمه‌ای در تاکسی وجود دارد که با فشردن آن می‌توان موقعیت خطر را به نزدیک‌ترین مراکز تاکسی‌رانی اطلاع داد.
در چه صورتی راننده می‌تواند مسافر را پیاده کند؟
وقتی‌که مسافر شروع کند به اذیت کردن راننده، مثلا بگوید پول ندارم، مشکل روانی داشته باشد، توهین کند یا دعوا راه بیندازد.
چند ماه است که درگیر کرونا هستیم. باتوجه به این‌که رانندگان تاکسی به‌طور ساعتی حقوق می‌گیرند، آیا این بحران در شغل تو تاثیر داشته؟
بله، تاثیر آن تاکنون خیلی زیاد بوده. تقریبا چهار هفته اصلا کار نکردم. بعدازآن که دوباره شروع به کار کردم، متوجه شدم که شرایط کاملا تغییر کرده، هم از لحاظ درآمد و هم نوع مسافر. بیشتر مسافرها خیلی مسن هستند و مسافت‌های خیلی کوتاه می‌روند. اکثرا بیمار هستند و به مطب دکتر می‌روند. دیگر مسافر چندانی در فرودگاه یا ایستگاه‌های قطار و اتوبوس نیست. به‌همین دلیل، درآمد خیلی پایین است.
ایمنی راننده چطور حفظ می‌شود؟
اوایل یک پرده پلاستیکی بین خودم و مسافران صندلی عقب آویزان کرده بودم ولی چون راحت نبود، آن‌را برداشتم. همیشه با ماسک رانندگی می‌کنم که اصلا راحت نیست. گاهی نفسم می‌گیرد. استرس این‌که مسافران کرونا داشته باشند، وجود دارد و حس ترس از این‌که این وضعیت قرار است تا کی دوام بیاورد.
آیا کسری درآمد تاکسی‌رانان از طرف دولت جبران می‌شود؟
دولت مبلغی را به مراکز تاکسی پرداخت کرده که تاحدودی موثر است. ترجیح می‌دهم به اداره کار یا اداره سوسیال هم مراجعه نکنم، چون بروکراسی و روند کارشان آن‌قدر طول می‌کشد که از صبر و حوصله‌ام خارج است. ترجیح می‌دهم درآمد کمتری داشته باشم و بیشتر کار کنم که مجبور نباشم از دولت کمک بگیرم.
Photo by Sara
